Hoe een fluorescentielamp correct bedraden
Fluorescentielampen zijn nog steeds in trek ondanks de proliferatie van LED-armaturen. Dit is te danken aan hun vermogen, efficiëntie en uitstekende kleurweergave-eigenschappen. Bij het aansluiten van fluorescentie-armaturen is het belangrijk rekening te houden met de kenmerken van de apparatuur.
Ontwerp van fluorescentielampen
Het aansluitschema van een gewone fluorescentiebuis verschilt aanzienlijk van dat van circuit van gloeilampen. Zij zijn opgebouwd uit basiscomponenten:
- een controlebord dat de stroom regelt;
- elektroden;
- een glazen buis of bol bekleed met een fosfor.
Binnenin de bol bevindt zich een mengsel van kwikdamp en inerte gassen, en de elektroden. De ingangsspanning brengt de deeltjes in beweging, waardoor ultraviolet straling. Het is echter onzichtbaar voor het menselijk oog. Het wordt omgezet in zichtbaar licht door de fosfor die aan de binnenkant van de lamp is gecoat. Wijziging van de samenstelling van de fosfor verandert de tint en de kleurtemperatuur van het licht.
De processen worden geregeld door een starter en een voorschakelapparaat die de spanning stabiliseren en zorgen voor een gelijkmatige verlichting zonder pulsaties en flikkering.
Hoe de lamp aan te sluiten
Er zijn verschillende manieren om een fluorescentielamp aan te sluiten. De keuze hangt af van de bedrijfsomstandigheden en de voorkeuren van de gebruiker.
Aansluiting met elektromagnetische ballast
De gebruikelijke verbindingsmethode met behulp van een starter en ECG. De netvoeding start de starter, die de bimetaalelektroden kortsluit.
De stroombegrenzing in de schakeling wordt gerealiseerd door een interne smoorspoel. De bedrijfsstroom kan praktisch verdrievoudigd worden. De snelle verhitting van de elektroden en het optreden van een zelfinductieproces veroorzaken de ontsteking.
Wanneer de methode wordt vergeleken met andere daglichtaansluitingsschema's, kunnen nadelen worden geformuleerd:
- Aanzienlijk elektriciteitsverbruik;
- lange opstarttijd, die 3 s kan duren;
- het circuit is niet in staat om bij lage temperaturen te functioneren;
- ongewenst stroboscopisch flitsen, wat het zicht negatief beïnvloedt;
- Gasklepplaten kunnen een brommend geluid maken als ze slijten.
De schakeling omvat een choke per twee lampen, is de methode niet geschikt voor een systeem met één lamp.
Twee buizen en twee smoorspoelen
In dit geval wordt een serieschakeling van belastingen uitgevoerd, met een faseverbinding naar de ingang van de weerstand.
De uitgang is via een fase verbonden met het contact van de armatuur. Het tweede contact wordt omgeleid naar de gewenste starteringang.
Vanaf de starter gaat het contact naar de lamp en de vrije pool gaat naar het nulcircuit. De tweede lamp wordt op dezelfde manier aangesloten. De choke wordt aangesloten en dan wordt de lamp gemonteerd.
Schema voor het aansluiten van twee lampen op een enkele choke
Er zijn twee starters nodig om twee lampen op één stabilisator aan te sluiten. De schakeling is zuinig omdat de smoorspoel het duurste onderdeel van het systeem is. De schakeling is weergegeven in de onderstaande illustratie.
Elektronische ballast
De elektronische ballast is het moderne equivalent van een conventionele elektromagnetische stabilisator. Het verbetert aanzienlijk het opstarten van het circuit en maakt het gebruik van de armatuur comfortabeler.
Dergelijke toestellen zoemen niet tijdens de werking en verbruiken aanzienlijk minder elektriciteit. Flikkervrij, zelfs bij lage spanningsfrequenties.
De inkomende stroom wordt gelijkgericht door een diodebrug. Hierdoor wordt de spanning afgevlakt en de condensatoren zorgen voor een stabiele stroomtoevoer.
De transformatorwikkelingen worden in dit geval in tegenfase geschakeld en de generator wordt belast met hoogfrequente spanning. Wanneer de resonantiespanning wordt aangelegd, vindt binnenin de lamp een gasontleding plaats, waardoor de nodige gloed ontstaat.
Onmiddellijk na de ontsteking dalen de weerstand en de spanning op de belasting. Het opstarten met de schakeling duurt meestal niet langer dan een seconde. En het is gemakkelijk om lichtbronnen te gebruiken zonder starter.
Gebruik van spanningsvermenigvuldigers
De methode helpt om een fluorescentielamp te gebruiken zonder elektromagnetische balancering. In sommige gevallen is dit het meest effectief en verlengt het de levensduur van het toestel. Zelfs doorgebrande apparaten kunnen nog enige tijd werken bij een vermogen van maximaal 40 watt.
Het gelijkrichtingscircuit geeft een aanzienlijke stimulans en de mogelijkheid om de spanning te verdubbelen. Condensatoren worden gebruikt om het te stabiliseren.
Actuele video: Details van de spanningsvermenigvuldiger
Het is belangrijk te bedenken dat fluorescentielampen niet ontworpen zijn voor constante stroom. Na verloop van tijd hoopt het kwik zich op in een bepaald gebied, waardoor de helderheid afneemt. Om de richtingaanwijzer te herstellen, moet de polariteit periodiek worden omgekeerd door de lamp om te draaien. Er kan een schakelaar worden geïnstalleerd zodat de eenheid niet wordt gedemonteerd.
Aansluiting zonder starter
De starter verlengt de opwarmtijd van het toestel. Hij is echter van korte duur, zodat gebruikers overwegen de lamp zonder hem aan te sluiten via secundaire transformatorwikkelingen.
Er zijn eenheden op de markt met de RS-markering, wat aangeeft dat zij zonder starter kunnen worden aangesloten. Door een dergelijk element in een verlichtingsarmatuur te installeren, kan de ontstekingstijd aanzienlijk worden verkort.
Twee lampen in serie aansluiten
De methode bestaat uit twee lampen met één ballast. Uitvoering vereist een inductiesmoorspoel en starters.
Op elke lamp moet een starter worden aangesloten elke starter moet parallel worden geschakeld parallellisme aansluiting. De vrije contacten van de stroomkring worden via een smoorspoel naar het lichtnet geleid. Condensatoren zijn verbonden met de contacten om interferentie te verminderen en de spanning te stabiliseren.
Hoge aanloopstromen in de stroomkring veroorzaken vaak vastzittende contacten in de schakelaars, dus kies kwaliteitsmodellen die niet sterk worden beïnvloed door de netcijfers.
Hoe de lamp te testen
Eenmaal aangesloten Controleer de functionaliteit van de Controleer na aansluiting de werking van het circuit met een tester. De weerstand van de kathodestraal mag niet hoger zijn dan 10 Ohm.
Soms geeft de tester een oneindige weerstand aan. Dit betekent niet dat het tijd is om de lamp weg te gooien. De tester kan worden aangezet bij een koude start. Gewoonlijk zijn de startcontacten open en staat er geen gelijkstroom op de condensator. Na enkele aanrakingen met de stylus zal de meting echter stabiliseren en dalen tot enkele tientallen ohms.
Vervangen van de lamp
Net als andere lichtbronnen gaan fluorescentiebuizen kapot. De enige oplossing is het vervangen van het hoofdelement.
Het vervangingsproces wordt geïllustreerd aan de hand van het voorbeeld van een Armstrong downlight:
- Demonteer de armatuur voorzichtig. Rekening houdend met de op het lichaam aangegeven pijlen, draait u de bol om zijn as.
- Door de lamp 90 graden te draaien kun je hem laten zakken. De contacten worden verplaatst en komen door de gaten naar buiten.
- Plaats de nieuwe gloeilamp in de groef en let er daarbij op dat de contacten in de daarvoor bestemde gaten passen. Draai de geplaatste buis in de tegenovergestelde richting. Er is een "klik" te horen als het op zijn plaats klikt.
- Schakel het belichtingstoestel in en controleer of het werkt.
- Zet de behuizing weer in elkaar en plaats de diffuser terug.
Als het pas geïnstalleerde lampje weer is doorgebrand, is het zinvol de choke te controleren. Het kan degene zijn die te veel spanning aan het apparaat levert.
